In mijn laatste blog gaf ik aan me t oriënteren waar ik heen wilde gaan nadat ik gestrand was in Adelaide. Een kwartier na het typen van die blog besloot ik terug naar Melbourne te gaan aangezien daar meer werk zou moeten zijn en het zuiden nog niet zo heet is als het noorden. Tomas was die dag al richting Melbourne vertrokken, maar zat zo’n 5 uurtjes van mij af op een camping. Deze jongen heb ik dus mooi even terug geroepen om mij op te halen. De volgende middag zat ik buiten in het park te wachten op Tomas. Om de tijd te doden ben ik maar bij 2 zwervers met een hele lieve hond gaan zitten.

Ze wezen naar vogels in de bomen en zeiden dat die vogels je aanvallen. Hierop antwoordde ik ‘ I don’t believe you’. Ik kon mijn zin nog niet afmaken of die beesten vlogen rakelings langs mijn oren en hoofd af. Levenles: Believe the homeless people.

Trouwens lekkere opmerking van mij, die zwervers vonden het lekker weer en zeiden dat ze heerlijk buiten zaten. Ik antwoordde daarop spontaan en vrolijk: ‘ Ah living the good life’! Ze vonden het zelf helaas niet zo’n goodlife om dakloos te zijn, en toen ik erover nadacht kon ik ze wel begrijpen.. Goeie Floor!

Toen Tomas me op had gehaald zijn we doorgereden richting Melbourne. Onderweg zijn we in een klein nationaal park gestopt genaamd Little Desert. Hier hebben we op een gratis camping overnacht. Tussen de eucalyptus bomen een grote ronde zandvlakte waar we de camper neergezet hebben. Mooie was dat we de enige op heel de camping waren.

Ofja de enige. Onze kangaroo vriendjes hupte er ook rond. En onze vijanden waren ook aanwezig. Vliegen. Overal vliegen. Deze vliegen hebben de heerlijke gewoonte om in je ogen, oren, mond of neus te vliegen/kruipen. En ja ze blijven doorgaan ook al schreeuw je uit dat ze weg moeten gaan! Kampvuur maken hielp een beetje, maar toen de zon onderging en de sterren kwamen waren ze allemaal verdwenen. Tijd voor eten onder de sterren met een kampvuur, genieten dus.

Aangekomen in Melbourne hebben we de campervan teruggebracht en zijn naar het centrum vertrokken. Hostel uitgezocht en met de backpacks in de volle zon erheen gelopen. Laten wij nou net het leukste Hostel van heel Melbourne gevonden hebbenJ. Het was super leuk en gezellig daar. We hadden 1 nacht geboekt, maar later heb ik er 2 nachten extra bijgeboekt. Tomas was een paar nachten naar een ander adres gegaan want die had daar gratis accommodatie. Ik heb in Melbourne gezocht naar een baan, maar ik wilde graag boerderij werk gaan doen en niet Horeca zoals thuis, puur voor de beleving. Via mijn kamergenoten kwam ik erachter dat er in Tasmanie veel werk zou moeten zijn. Dit is een eiland onder het vaste land wat ongeveer even groot is als België en Nederland samen, maar dan met een half miljoen inwoners. Hoop dat jullie lekker knus zitten daar in NederlandJ. Het was totaal niet mijn plan om dit eiland te gaan zien, maar 10 minuten later had ik mijn Ferry ticket al geboekt. Tomas is ook meegegaan, want die wilde sowieso al naar Tasmanie toe.

De boottocht duurde 11 uur. Het was een groot cruiseschip wat gaaf was om te zien! Tijdens de reis met een local gepraat die ons alle instructies gegeven heeft hoe je met slangen om moet gaan! Ik heb nog nooit zo aandachtig geluisterd.

Aangekomen in Tasmanie s’ ochtends vroeg hebben we de bus gepakt naar Launceston. Hostel gezocht en ingecheckt. In het hostel zagen we een flyer liggen waarop stond dat er een farmers market was. Laten hier nou net alle boeren van Tasmanie rondlopen;) Ernaartoe gelopen en alle marktstandjes die ons aantrokken aangesproken. Een koeienboer verwees ons naar een knoflookvrouw (Annet). Dit was niet onze eerste keus maar toch maar de knoflookvrouw aangesproken of ze toevallig nog mensen zocht en jawel, deze backpacker had een baan na nog geen 2 uur op Tasmanische bodem!! We mochten gelijk na de markt mee. Hostel geannuleerd, spullen gepakt en in de auto gestapt. Onderweg maar flink wat vragen gesteld over waar we terecht zouden komen. En ik kon het niet laten om de vraag te stellen of er veel slangen en spinnen leven. Antwoord: ‘ yes. Actually, we’ve got 3 kinds of snakes in Tasmania. When they bite, you need to find help or you will probably die. The tigersnake is one of them and that one lives under your house!’. Jup, good story for me!

Paar dagen terug hebben we een tigersnake gevangen die rondom het huis zwierf, en 2 dagen geleden kwam de zoon van hier mij een copperhead snake laten zien. Fijne nieuws, het zijn allebei baby’s. Oftewel ze hebben broertjes, zusjes, papa’s, mama’s, ooms, tantes, opa’s, oma’s en waarschijnlijk nog wat vriendjes ook.. Fuck. My. life.

De Redbackspider heb ik ook al gespot. Ik was houtblokken aan het sjouwen toen ik er een tussen zag zitten. Jup zo’n klein spinnetje met de rode rug zou mij kunnen vermoorden, gelukkig is er voor de meeste slangen en spinnen tegengif dus dood zal ik niet gaan.

Na de rit aangekomen op de boerderij waar ik nu nog steeds zit (op 10 oktober). Een knoflook en tomaten boerderij met 6 paarden, 5 koeien/stieren (eergister is er een kalfje geboren), heel veel schapen en kippen, een hond felix en een pup genaamd pepper. En konijnen. Heel veel konijnen, sinds gister zelfs 13 meer. Baby konijntjes, wat zijn die lelijk zeg.

Een van de stieren is heel aanhankelijk en komt steeds knuffelen, in Tomas zijn telefoon heet ik dan ook koeienlover Floor..

Paar dagen terug heb ik samen met de zoon van hier (Keygan) een schaap moeten doodschieten, omdat deze een erge infectie had en anders vanzelf dood zou gaan. Schaap geschoten, op de aanhanger gelegd en vervolgens opgehangen en gevild. Nieren, lever en de ribben gingen naar de honden.. Jup, Backpackerslife is Farmerslife geworden..

De boer (Nevil) had 2 weken geleden een walibi doodgeschoten (kangaroe), maar deze bleek een baby in haar buidel te dragen. Keygan kwam de baby laten zien. Hier heb ik een half uur mee geknuffeld, super zacht en lief. Vervolgens zei die ‘ okay we have to kill it now cause we can’t take care of it and it will not survive without her mother. Dus baby werd doodgeslagen op een boomstam en over het hek geworpen..

Gelukkig zijn er ook wat leukere dingen met de dieren. We hebben al een aantal buitenritten gemaakt op de paarden na werktijd. Afgelopen weekend ook. Lekker rijden, wat springen en galopperen en vervolgens door het water gelopen. Nouja, ik heb gezwommen.. Paard struikelde en zakte door zijn benen met mij erop. Zeik. Nat. Tot. In. Mijn. Laarzen.

Afgelopen week zijn we naar het 7 kilometer lange strand gereden met de paarden en hebben daar een aantal uurtjes gespendeerd! Zonnetje, lichtblauw water, wit strand en de paarden erbij. Getting jealous?

Ik zal ook maar even iets over het werk vertellen, of jullie er nu op zitten te wachten of niet..

De eerste dag (zondag) hebben we 3 uurtjes gewerkt. We moesten het plastic over een grote kas trekken en spannen. De dag erna hebben we de andere helft van de kas gemaakt. Best leuk om een keer te doen! Onderhand hebben we bijna heel de kas gebouwd. De dag erna begon het echte werk. Pinnen uit de onkruidmatten halen bij de knoflook. Beeld je in: 64 rijen van 50 meter lang vol met knoflook. Hier overheen liggen zwarte matten met gaten waar de knoflook uitgroeit. Deze matten zitten vast met haringen in de grond. Ons karwei was om deze haringen eruit te halen. Volgens mij verwachtte Tasmanie hier een paar maanden geleden een orkaan, want die matten zaten om de meter met een haring erin vastgepind. En het zal me ook niet verbazen als er een olifant over de haringen heen was gelopen, want met een koevoet moest je nog moeite doen ze eruit te krijgen.. Na de eerste dag hadden we het totaal gehad. Wat een kutwerk. We besloten nog 1 dag te werken en dan weg te gaan. De dag erna mochten we voor de ‘afwisseling’ de matten op gaan rollen met een door hemzelf in elkaar gefabriceerd rolsysteem. Zelfs een holbewoner kan nog iets beters maken dan dat, maargoed we deden het er maar mee.

Die avond liepen we naar binnen om te vertellen dat we niet wilde blijven. Ze hebben ons toen gevraagd om toch 1 week minstens te blijven om hen te helpen. Nou vooruit dan. 1 weekje, omdat we aardige sociale en behulpzame Nederlanders zijn! Binnen 4 dagen hadden we alle pinnen uit de onkruidmatten en alle matten opgerold. Klus geklaard in recordtijd! Vorig jaar hadden 4 Aziaten er 5 dagen over gedaan. Ik kan mezelf in Nederland als een pool aan gaan bieden denk ik.

Die vrijdagavond kregen we betaald. En veel. Hmm misschien toch langer blijven? Nee we hebben nu gezegd dat we weggaan we gaan. Zaterdagochtend op naar Hobart. De hoofdstad. Hier hebben we zaterdag rondgelopen en naar nieuw boerderijwerk gezocht. Toch was dit moeilijker dan gedacht. Laat er nou net ook een Farmers Market zijn in Hobart op zondag waar ook ons knoflookvrouwtje en mannetje staan. Wij ernaartoe en gevraagd of die andere week niet toch mogelijk was, en jawel weer aangenomen! Weer hostel geannuleerd en in de auto mee terug, ze konden er gelukkig om lachen. Déjà vu momentje beleefd. We hebben het hier namelijk eigenlijk wel heel erg goed. We betalen een klein bedrag voor eten en accommodatie (eigen huis), we hoeven dus niet voor eten te zorgen wat heel veel scheelt. De mensen zijn steeds aardiger geworden en we mogen paardrijden, kajakken, mee naar paardenraces, rodeo rijden, strand, jagen, auto gebruiken en noem het maar op! Klaagtijd hebben we dus maar opgegeven. Hard werken maar goed verdienen.

De 2^e week stond onder andere in het teken van het onkruid weghalen tussen de knoflook.. Die orkaan bestendige onkruidmatten hadden hun taak dus ook niet helemaal begrepen. Dus polen op handen en knieën aan het werk. Onkruidjes plukken, wat een pret. Ook dit sneller dan de Aziaten voor elkaar gekregen. 2 dagen en klaar. Vervolgens hebben we deze week ook de rijen voor de tomaten bemest en hier weer de onkruidmatten op vast gepind. Waterleidingen aangelegd en rest van de week een aantal plantjes gepland. Over deze rijen hebben we wat bogen vastgemaakt zodat we ook hier een soort kas van maken. OOenElke ochtend halen we aan een kant de houtblokken weg en slaan het plastic om naar een kant. En s’ avonds gaat het plastic er weer overheen en moeten de houtblokken er weer op. Klotekarwei. Geen andere woorden voor.

Alles wat je op de foto ziet is door de 2 Nederlandse Polen gemaakt. En ik hoor jullie al denken. Soow alles? Ook de bomen en het gras? Nee. Niet de bomen en het gras.

De grote kas werkt in ieder geval ook goed, want zodra je binnen staat val je flauw van de hitte. Heb er eergisteren aardbeien plantjes in moeten planten en je kon niet meer rechtlopen of normaal ademen, want het was bloed bloed bloedheet.

Volgende week gaat Tomas de overland track doen in 6 dagen. Dit is een 85 km lange wandeltocht waar ik geen zin in heb. Heb al wel hardgelopen hier, dus ik ben niet lui! Had alleen niet op mijn planning staan om me uit te sloven in Tasmanie dus ik ga nog een extra weekje hier werken. Gelukkig hebben ze nog werk voor mij komende week. Ben alleen wel benieuwd wat er nu weer gaat komen. Maar vooruitkijkend naar de leuke dingen buiten het werk om houd ik het hier prima vol. Het voelt fijn om een tijdje een thuis te hebben.

Na komende week probeer ik hier nog een week te werken en anders reis ik een weekje door Tasmanie en ga ik verder in mijn reis nog ergens 1 of 2 weken werken. Volgende reisje na Tasmanie is de outback. Can’t wait! Hoogtepuntje van mijn reis hoop ik!

Ik zal ook wat andere foto’s en filmpjes op mijn blog zetten! Hopelijk hebben jullie het nog naar je zin daar, ik ga koeien knuffelen.

Hugs!